UNHA ESTRELA NO VENTO Ledicia Costas

Ledicia Costas (Vigo, 1979) debutou con Unha estrela no vento (1999), obra que

escribiu en plena adolescencia. Outras das súas obras son O corazón de Xúpiter

(2012) e Recinto gris (2014).

En 2014 gañou o Premio Merlín de Literatura Infantil e en 2015 gañou o Premio

Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil. Ambos os dous premios acadounos coa

súa obra Escarlatina, a cociñeira defunta (2015). En 2015 tamén gañou o

premio Lazarillo de Literatura Xuvenil con Jules Verne e a vida secreta das

mulleres planta.

Miguel Foz, un estudante vigués de dezasete anos, comproba como o seu mundo

se vai derrubando día a día; farto de toda a xente que o rodea, en especial do seu

pai e da súa profesora de literatura, recibe unha malleira por parte de Bruto. Os

seus amigos deciden vingarse. A pelexa será o domingo e, mentres esperan, entre

os dous bandos haberá unha certa tensión. Miguel atopará o seu curmán, Abel,

que sofre unha minusvalía, ao que lle ten un especial cariño e a Reina, unha moza

xitana que lle ensinará o que é de verdade o amor. Estes dous personaxes fanlle

ver a vida con outros ollos.

Os principais temas da novela son a adolescencia de Miguel, ao que se lle unirán

a minusvalía de Abel e o amor.

A novela está dividida en tres partes: a presentación dos personaxes, na que o pai

de Miguel marcha da casa, chega Abel á familia e Miguel recibe a malleira. O nó,

cando Miguel coñece a Reina. E, finalmente, o desenlace no que por fin chegará

a esperada pelexa, que acabará cun final moi sorprendente.

Os personaxes semellan reais. Os principais son Miguel, Abel e Reina. Entre os

personaxes secundarios está a panda de amigos de Miguel e Bernabé, o dono da

Lagoa (un bar que Miguel e os seus amigos adoitan frecuentar).

O antagonista é Bruto, o matón que lle deu a malleira a Miguel.

Ao longo da novela aparecen descricións, aínda que son bastante breves. Por

exemplo, describese fisicamente a Reina e algún espazo como “A fin do mundo”.

A novela esta narrada en primeira persoa, o narrador é o propio Miguel.

Menciónanse numerosos espazos reais na obra, todos ambientados en Vigo,

como a casa de Miguel, A Lagoa e o Fin do Mundo, o descampado no que é a

pelexa.

Canto ao tempo, a novela está ambientada nunha época máis ou menos actual.

A acción sucede ao longo dun mes. Non obstante, o tempo está pouco definido,

semella ser ao principio do curso escolar, en outubro. É unha historia lineal, na

que non hai saltos no tempo.

Éste é un libro moi fácil de ler, pois a lingua utilizada na novela é doada de

comprender e non emprega un vocabulario moi rebuscado.

Os distintos temas xa mencionados, o amor, a minusvalía de Abel e a adolescencia

de Miguel, únense e forman unha combinación sublime. Persoalmente, este libro

é xenial.

Isabel Castro Torres 2º ESO B