Comedia de OutonoSesión do 3 de outubro de 2018 a O rei dos belgas

King of the Belgians. Bélxica, 2016. Cor, 93 min. Comedia dramática | Dirección e guión: Peter Brosens & JessicaWoodworth | Fotografía: Ton Peters | Elenco: Peter Van den Begin (Nicolás III), Lucie Debay (Louise), Titus DeVoogdt (Carlos), Bruno Georis (Ludovic), Goran Radakovic (Dragan) | Produción: Bo Films, Entre Chien et Loup

SINOPSEa

O rei dos belgas está de visita oficialen Istambul cando Bélxica colapsa. Orei debe volver de inmediato parasalvar o seu reino. Pero unha tor-menta fai pechar o espazo aéreo eas comunicacións. Coa axuda dun ci-neasta inglés e un grupo de músicosbúlgaros, o rei e o seu séquito lograncruzar a fronteira de incógnito. Ago-ra comezará para el unha odisea através dos Balcáns na que descubriráo mundo de verdade.

ENTREVISTA AOS DIRECTORES

Como naceu a idea do filme?Peter: Todo empezou cun artigo doNew York Times sobre a epopea dopresidente de Estonia, bloqueado enIstambul con motivo dunha visitaoficial cando tivo lugar a erupción doEyjafjallajökull. Necesitaba regresara Tallín con urxencia e a súa contor-na improvisou unha pequena viaxeen autobús a través dos Balcáns epara volver. Era unha historia magní-fica. Decidimos substituír ao presi-dente por un rei e o volcán por unhatormenta solar.Jessica: O rei e o seu séquito caenna invisibilidade, o illamento e oanonimato. Paralelamente, estaba-mos a rozar o paroxismo coa crisepolítica belga e esta mestura de ele-mentos concretouse rapidamente nafigura dun rei inmobilizado na outrapunta de Europa que debe empren-der unha odisea física e interior.

A partir deste feito, que direcciónquerían tomar: unha ficción políti-ca, unha ucronía, unha película deanticipación?Jessica: Decatámonos da amplitudemetafórica da fita co tema da in-migración pero non anticipamos acrise dos refuxiados, ocorrida candoestabamos en plena montaxe, nintampouco o Brexit ou o golpe de es-tado en Turquía. Todas esas resonan-cias viñeron enriquecer a percepciónda película. A prioridade non era en

absoluto facer un filme político se-nón seguir a un home que se faicargo do seu destino.Peter: Tamén por iso un rei eramáis interesante que un presidenteporque nace rei, non ten elección.A súa emancipación e a súa identi-dade atópaas no anonimato.Jessica: E, talvez, a posibilidade deconverterse nun xefe de Estado ex-traordinario! Gustábanos esa di-mensión tráxica dun home cuxodestino escriben outros e que deci-de cambiar o seu camiño.

A primeira escena marca o ton daobra. Tiñan intención de partidade brindar ese tratamento docu-mental do tema e esa ruptura có-mica?Peter: Queriamos facer un mocku-mentary, efectivamente. Trátasedun regreso ás orixes, posto que vi-mos do documental, pero era difícilcrear unha imaxe documental cunequipo dedicado á ficción.Jessica: O cómico é moi duro. Ha-bía que atopar o equilibrio e conse-guir que os personaxes e a situaciónpermanecesen cribles na pantalla.Para iso, había que xogar sinxela-mente, ancorados na realidade, eentregarse ao absurdo das situa-cións. Era unha das claves emo-cionais.

Cal é a súa visión da monarquía?Peter: É un dos poucos símbolos na-cionais nun país tan dividido. Paré-ceme que ademais do rei só temoso chocolate e a cervexa. O que ve-mos é unha viaxe ao corazón deEuropa a través dos Balcáns e isotamén ten un significado, lémbra-nos a fraxilidade das sociedades eu-ropeas. En Bélxica parece que nun-ca se ten en conta que ás veces osconflitos derivan en sangue. É a be-leza e a vulnerabilidade de Europa.

E da política do seu país?Peter: O problema de Bélxica, co-mo adoita ocorrer, é unha historiade ricos e pobres. En Flandes din

que están fartos de pagar a Valoniaque son uns vagos e etc. Na películadámoslle a volta e son os valóns osque declaran a independencia. Narealidade, os flamencos din que orei dos belgas é francés e rinse daoxeito en que fala o seu idioma candoun valón nunca riría do rei. Xogamoscos tópicos para darlles a volta por-que ese conflito entre rexións ricase pobres é bastante habitual en moi-tos países. En calquera caso, Bélxicanunca foi un país moi serio. Sempreé divertido rirse dos belgas.

Que queren amosar nos seusfilmes?Peter: Temos a intención de facercinema que debería ser experimen-tado con todos os sentidos. Tal e co-mo experimentas a música, a poesíaou a pintura. Idealmente, as nosaspelículas son unha forma de acadarcerto estado de ánimo. Pero isto sóé posible se o espectador é un par-ticipante activo no proceso creativo,non só un consumidor.

Como é o seu proceso creativo enparella?Peter: O que podo dicir é que a for-ma en que Jessica e eu aprendemosa facer todo foi por nós mesmos:conceptualizamos, investigamos, es-cribimos, diriximos, producimos elanzamos as nosas películas xuntos.É moi intenso, pero tamén moi gra-tificante. E ao xestionar todo o pro-ceso nós mesmos, reducimos a canti-dade de intermediarios, melloramosa nosa independencia e salvagarda-mos a nosa liberdade artística. Perotoca estar preparado para asumirriscos.

Como foi a carreira do filme?Peter: A fita empezou o seu perco-rrido en Venecia e participou nunhavintena de festivais. Estreouse enXapón, Rusia, Turquía, Italia, Espa-ña, a República Checa e os paísesbálticos. Tamén se vendeu en Turk-menistán pero non en Bélxica. Debede tratarse do paradoxo belga!

Luns 8: Caras e lugares · A Varda & J René | Mércores 10: A gran enfermidade do amor · M Showalter