(IV semana depoesía salvaxe

de ferrol)27-28-29-30 de abril/2011

a palabraencarnada

VERDADEIRO POETA FOI. NOM ESCREVEU

para os poetas. Cantoupara os homes. Aqueles,

monstruosamente desumanos, nom o admitirom nos seus coros,

porque desentoavaa sua clara voz

da balbúrdia a maotentaque eles obscuramente articulavam.

A poesía é demasiado sériapara que se administre

tecnocraticamente.Mas eles nom pensavam assi. Criam

num corporativismo autoritário.Quanto aos homes, nom lêemas revistas, os livros de poesía.

Mais ouvirom algunsaquela voz, e creromque era a sua própria:

assi que lhe prestarom atençom,porque nada interessa tanto a um

como um mesmo. E ficarom admiradosdo bem que se exprimiam.Este foi o destino do poetaverdadeiro. Os seus colegas

o seu nome apagaromno escalafom que editam

profissionalmente. El nom estava sindicado.Os homes que o escuitarom

e crerom escuitar-se,tamem nom conhecerom o seu nome,

naturalmente, o nome del.Excomungado, anonimo,

viveu, morreu. Já somente eu o lembro.Poeta verdadeiro.

CARVALHO CALERO

Estes días coa poesía xa entre os dentes da alma, as noticias poden crear dúbidas e confusión, e por iso hai que deixar claro que os poetas, antes mulleres e homes que poetas, non teñen nada que ver co poder establecido sexa este o que sexa, o seu compromiso é exclusivamente coa vida.

Poderiamos preguntarnos que facemos aquí? e outra pregunta é a resposta: que facer? Que facer ante este descomunal estafa?

Basta de xogos de palabras, de artificios de sintaxes, de malabarismos formais; hai que atoparagora-a gran lei do corazón, a lei que non sexa unha lei, unha prisión, senón unha guia para o espírito, perdido no seu pro-pio labirinto. Mais alá daquilo que o poder jamas poderá alcanzar, alí onde os raios da razón crébanse contra as nubes. Ante unha Europa momificada dentro das ataduras das súas fronteiras, conxelada na súa lóxica de dúas mais dúas son catro mil, enmohecida polo espectáculo, despellejada polas coitelas da rendibilidade, ante unha Europa atrapada na rede dos silogismos das súas finanzas e as súas desoladoras consecuencias, ante esta realidade e empregando a súa mesma lóxica só quédanos constatar o moito que todo isto apesta.

Ante isto só quédanos Rir e Resistir, esta é a cuestión. E a poesía esta en condicións de ser

ferramenta de alegría e resistencia. Ela é xenerosidade e dignidade en tempos como estes onde a escuridade céganos ata facer desta miserable abundancia un estúpido espectáculo. Ela, a poesía, os poemas entrégan-nos a palabra de novo intacta como o berro emocionado do primeiro ser humano ante o seu desnudez sacra..

Hoxe voamos a palabra e a confrontamos co aparato deste mercado de baratijas que nos afoga. Coa cruenta e estúpida rendibilidade da morte troquelada polos intereses mezquinos duns poucos.

GUILLERMO FERRÁNDEZ

Naceu en Ferrol, no barrio do Inferniño (Ferrol), en 1951. A dureza heroica do gris naval e a alma xeométrica da ci-dade marcaríano para sempre. Marchou. Volveu. Escribiu as novelas Conacho, La piedad del invierno, e o seu poe-mario Las arrugas del tiempo, para que o pasado deixara de amolalo. Máis tarde dedicoulle á súa infancia un es-tudio sobre a fala local para que o seu corazón puidera pensar a doce amargura da infancia. Agora dá clases de lingua española no instituto Marqués de Suanzes e a súa única preocupación estética, ética e monotemática é o desarraigo...

a palabraencarnada

JUAN CARLOS VALLE, (“KARLOTTI”)

“La pobreza de la posguerra es el territorio de mi infancia, territorio ilimitado donde la escasez alimenta la abundancia de los sueños. La aldea gallega, mi patria, que me hará para siempre, mas que cos-mopolita, habitante de la lumbre y de sus voces. Emigraciones su-cesivas y tempranas: Maside, Valtuille, Lugo, Ferrol, donde después de cuarenta años, regreso y habito, Valladolid , asentamiento duro y duradero donde la Poesía y la Amistad, levantan para siempre sus coordenadas, cruzadas por las Derrotas y los Regresos: Yugoslavia, Italia, Iran, Afganistan, India, el Circo Moira Orfei... Y mis poemas se vuelven la parte destilada de las astillas de los días. Revistas de Poesía y proclamas, siempre bajo el sigo de la Bendita Mala Suerte y de las Barricadas Clandestinas: Hebe, Pavos Reales, Haz y Envés, Pliegos de Cordel Vallisoletanos, Cuadernos Leoneses de Poesía, Un Ángel Mas, El signo del Gorrión, Barrio de Maravillas, y libros y antologías: Todos de Etiqueta, Esto Era y no Era, Un Golpe de Dados, Los Infolios, y Todos los Jueves Salvo la Luna”. Y en 2009 publica, de mano de FUCO-BUXAN, el libro de poemas POSTALES DE HUMO.

VICTOR M. DÍEZ

Poeta. Nacido en León en 1968. Entre as súas obras publica-das encóntranse títulos como Evaporado va, Oído en tierra, Voz fuera de campo, Ser no representable ou Circo varado. Sempre ligado á escrita, colaborou en diferentes diarios como columnista, así como en revistas literarias, festivais de cine (como SEMINCI), catáogos de pintura ou guías de viaxe. É co-ñecido polos seus traballos como poeta de acción, con músicos (SIN RED, cuarteto de improvisadores), grupos de teatro e, en xeral, como axitador cultural e creador de proxectos estéticos contemporáneos. Su poesía se sitúa en un punto en que la palabra deja de decir para ser música, y a la vez el sonido pa-rece que nos quiere decir algo como si fuera palabra” en ese difícil e improbable punto donde la música y la palabra son lo mismo.

a palabraencarnada

MARCOS LORENZO

Antropólogo e economista. Nacido na Coruña en 1970 pero compos-telán de adopción. É o xerente da Asociación de actores, directores e ténicos de escena de Galicia. ‘Liquidación de existencias’ é o seu primeiro libro libre e persoal. Con el inagura o xénero aforístico na comunidade. Reflexións, arquetipos e provocacións sobre o país e as persoas para unha lectura rápida e unha dixestión lentaLiquidación de existencias’, o primeiro libro de xénero aforístico que se publica en Galicia...Digamos que o meu libro pode estar entre os pioneiros dun xénero que aquí practicamente non existe.Asesor nas incursións onde o poetico, o germinativo desprégase como abanico de posiblidades que el fai tanxibles nunha comuñón sen limi-tes. O seu facer en tarefas de participación cidadá e xestios economi-cas-sociais danlle a ssuas manifestacions artisticas unha dimension patafisica e iconoclasta que lle compromete ca contracultura mais irredenta. Foi redactor dás revistas ANIMA L e OMNIBUS. E ou seu libro, LIQUIDACION DE EXISTENCIAS, ponnos nas mans pensamen-tos, humores e poemas, anacos encarnados dá nosa existencia.

O LEO

Naceu en 1974 en Vigo e é de Matamá. Marchou coa maiori-dade para Compostela e alí comezou a escribir e a facer can-cións e teatro. En 1998 publica o seu primeiro disco, Suspiros de Kaña, e abre a Xira Galega de Albert Pla de finais do 97 e comezos do 98. Nos anos seguintes actúa e escribe música para o teatro nas compañías Matarile Teatro, A Factoría Teatro e Berrobambán. En 2005 abre o blog haicu.blogspot.com, onde comeza a pu-blicar poemas en forma de haicu en galego. A editorial Xerais tirou do prelo en novembro de 2007 a escolma de poemas do blog homónimo Hai cu, candidato no apartado de poesía aos premios da Asociación Galega de Escritores de 2008. A partir de decembro do ano pasado vén presentándoo por toda Gali-cia dentro dun autodenominado Espectáculo Multimerda, Hai cu. Pintadas no báter.

a palabraencarnada

OLGA NOVO

Nace en Vilarmao, A Pobra de Brollón (Lugo), en 1975, é poeta e ensallista , licenciada en Filoloxía Galega pola Universidade de Santiago de Compostela. Profesora numeraria de IES. Foi lectora de galego na Universidade da Alta Bretaña, en Rennes, e actualmente exerce como profesora de Literatura na Univer-sidade de Brataña Sur, en LorientComo poeta se deu a coñecer a través de tres poemarios de gran torrente vivencial, forza expresiva, fondura telúrica e sen-sualidade erótica: ATETA SOBRE O Sol (1996), NÓS NUS(1997) e A Cousa VERMELLA(2004)Pessoa, Breton, Uxio Novoneira, Sergio Lima son estre outros obxecto dos seus estudos e trabajso.O Padroado da Cultura Galega de Montevideo dedicoulle o Día da Poesía de 2004

TIAGO GOMES E PEDRO MOURA

Nacido en Lisboa en 1971.Ha publicado catro libros de poesía, o último en Edicións Baile do Sol.Letrista do grupo A NAIFA e LIÑA DA FRONTE. Vocalista e letrista do grupo Os INSPECTORES. Editor e produtor da revista de arte e literatura BÍBLIA. Fundador da Galería ZDB. Performer dedicado á poesía de acción.Van a facer On the Road de Jack Kerouac e ou Espectáculo do Grupo vos PIGS.www.myspace.com/ontheroadbeatswww.myspace.com/quintopimentoTIAGO GOMES apresenta-se acompanhado do guitarrista Pe-dro Moura (ex- Três Tristes Tigres), com o qual partilha o pro-jecto P.I.G.S.

a palabraencarnada

COLECTIVO ALG-A

++ igmig+aldaoladoO electrónico e impredecible dúo Igmig e as poetas Lucía Aldao e María Lado unen as súas enfermas cabezas pensantes sen saber aínda moi ben que sairá de tal encontro.. ++ aldaoladoLucía Aldao e María Lado. Estreáronse con Onde estea un cu-bata que se quite un soneto . Éxito con Moita poesía, pouca di-versión. Lucía Aldao: importantes premios e o libro Unha ducia máis un. Grupo de pop AlDDao con Diego Delgado. María Lado catro poemarios individuais: A primeira visión, Casa atlántica casa cabaret, Berlín, Nove e Amantes. ++ igmigigmig son ig e mig. Dende o ano 2000 deulles tempo a facer de todo. Hoxe en día sobreviven como prolongación de apa-rellos con sensores e micrófonos, sometidos con luxuria aos caprichos das súas propias máquinas.

MARIA DO CEBREIRO

Santiago de Compostela, 1976. Filla dos escritores Helena Villar Ja-neiro e Xesús Rábade Paredes, licenciouse en Filoloxía Hispánica pola Universidade de Santiago de Compostela. En 2002 consegue o Premio de Investigación Dámaso Alonso coa obra As antoloxías de poesía en Galicia e Cataluña, extraída da súa tese doutoral Aproximación teó-rica ó fenómeno antolóxico desde a perspectiva do espazo (2004),na que ensaia unha teoría das antoloxías poéticas no contexto literario peninsular, e máis especificamente nas sociedades galega e catalá contemporáneas. En 1998 viu a luz o seu primeiro libro de poemas Ou estadio do espello. Seguiron(nós, as inadaptadas) (2002, accésit do XXI Premio Esquío de Poesía en Lingua Galega), Non queres que ou poema che coñeza (2004, galardoado co II Premio de Poesía Caixa-nova 2003), Ou barrio dás chinesas (2005) e Vos hemisferios (2006).No ano 2005 publica As terceiras abrandares, ensaio trazado ao redor do novo xeito de entender a representación da subjetividad feminina e a creación artística feita por mulleres. Coordinou as exposicións A poesía é ou gran milagre do mundo (2001), mostra de poesía galega traducida ao inglés, e Damas negras (2002), antoloxía e tradución ao galego de cancións realizadas por mulleres..

a palabraencarnada

a palabraencarnada

VANESSA VIDAL y GÜNTER HEINZ

VANESSA VIDAL. 1975. Callosa d’En Sarrià, España. A los 13 años decide estudiar filosofía y entregarse temerariamente a la vida. Es-tudia en las universidades de Valencia, Mainz y Frankfurt, Sus con-ferencias y publicaciones se centran en problemas de crítica de la sociedad, estética e interpretación y en autores como Nietzsche y Adorno. Desde agosto del 2008 está asentada nomádicamente en Berlín, donde trabaja en el “Archivo Theodor W. Adorno-Walter Benja-min”. Su última pasión es la de la problemática de la relación entre el lenguaje reducido kafkianamente a gesto corporal y la posibilidad de construir a partir de él mediante la voz imágenes dialécticas. Ello es lo que pretende “Postales de humo / Briefe aus Rauch”.GÜNTER HEINZ. Trombonista, Dresde, Alemania. Músico y matéma-tico. Profesor en distintas universidades. Desde 1987 se gana la vida como músico. Compositor invitado en el estudio electrónico de la Aca-demia de Música de Basel. Ha dado conciertos de jazz y ha actuado como músico “serio“ en casi todos los países de Europa, Canadá y Estados Unidos. Sus composiciones musicales se han podido oír en Berlín, Moscú, Madrid, Barcelona, Zurich y Estados Unidos. Compo-sitor e intérprete de la obra “Conciertos para Campanas de Iglesia“. Su ópera de cámara “Wittgenstein“ fue presentada en el 2007 en el “Festspielhaus“ de Hellerau, Alemania.

CARLOS OROZA Y CARLOS VILAS

CARLOS OROZO, Viveiro, Lugo. 1931. Cofundador, en Madrid, da re-vista Tropos e integrante, posteriormente, do movemento “beat”. Foi Premio Internacional de Poesía Underground e vive en Vigo desde 1980. Su poesía parte de la conciencia del ser y busca deshabitarse para llegar a ser, como si sus palabras volvieran de un largo viaje iniciático del que sólo el poeta sabe el camino. Alguien dijo: “Carlos Oroza, poeta mágico, gallego, único y genial, es sin duda el mejor rapsoda que existe en Europa. “Las palabras sueñan que las nombro”. Oroza, insobornábel poeta. Por iso quéreno as palabras. E as deusas.(Manolo Rivas). Publicou os libros Eléncar, Cabalum, Alicia, Una porción de tierra gris del norte, En el norte hay un mar que es más alto que el cielo e La llama pres-tada. CARLOS VILAS. Desde 1998 colabora de permanente co poeta Carlos Oroza, ocupándose dos espacios escénicos. Entre outras montaxes, é o responsable da arquitectura escénica do video-poema Cabalum, presentado no acto inaugural do MARCO (Vigo). Como pintor, tuvo exposicións permanentes no C.F.V. (1998- 2000) e na Galerie Ham-mer (Alemaña).

a palabraencarnada

AL VIDAL Y ELI QUARTIER

ELICIO BARRIO (al. ELI QUARTIER), León 1973. Hijo de acor-deonista mantiene con su padre el espectáculo: “Los últimos danzantes”, musica itinerante. Estudia con Pascuale Russo (Florida, EE.UU) y Victor Prieto. Fundador y miembro de gru-pos de música étnica: Pandetrave, Tarna, Colectivo Música con Tsume, el violinista serbio Vlado Bulic y otros. Especialista en acordeón musette, miembro del grupo 3 Gatos Swing, música manouche. Músico de sesión. Numerosas grabaciones.AL VIDAL, León 1951. Guitarra, voz, percusión y caralladas. Audidacta. Músicas y experiencias varias. Free jazz: Tachindas 5 con Tony Bowring, Majataba hermanos. Montajes poético musicales y audiovisuales: Ekipo Kinema con el pintor Santos Javier, Musulmanía con el Taller de Música Creativa. Espacios sonoros y perfomances en colaboración con Nilo Gallego y Vic-tor M. Diez. Músico del Teatro Corsario. Fundador del grupo 3 Gatos Swing, jazz manouche y vals musette. Actuaciones en Zürich, París, Oporto, La Habana, Iglesia del Campo, etc. ELICIO Y AL VIDAL presentan su espectáculo “De gatos y ver-benas”

(IV semana depoesía salvaxe

de ferrol)27-28-29-30 de abril/2011

a palabraencarnada

27 de Abril/mércores.18:30 h. CANTÓN DE MOLINS:PROCLAMA DE LA SEMANA DA POESÍA SALVAXE23:00 h. BAR OS CAZADORES: O’LEO28 de Abril/xoves.11:30 h. MERCADO DA MAGDALENA: OLGA NOVO y las imprevisibles músicas de LOS GATOS18:00 h. PLAZA DEL INFERNIÑO: POETICASESSION23:00 h. SALA SUPER 8: TIAGO GOMES e PEDRO MOURA29 de Abril/venres.11:30 h. MERCADO DE RECEMIL: VICTOR M DÍEZ, KARLOTTI e os insomnes GATOS13:00 h. PASACALLES coa PALABRA ENCARNADA hasta CALLE DEL SOL18:30 h. BIBLIOTECA MUNICIPAL: MARIA DO CEBREIRO20:00 h. PLAZA DE CANIDO: ALG-A23:30 h. PUB CARTELES: ALG-A, TIAGO, AL VIDAL, ELI QUARTIER, GÜNTER HEINZ30 de Abril/sábado.13:00 h. PUB CAZADORES: CARLOS OROZA20:00 h. CAPILLA DO TORRENTE: GÜNTER HEINZ e VANESSA VIDAL22:30 h. PUB CARTELES: FINAL DA SEMAN con TODOS SONANDO XUNTOS