añadimos os demais ingredientes: iogur, fariña, levadura e ...€¦ · cuentos, relatos, novelas...
Post on 06-Sep-2020
2 Views
Preview:
TRANSCRIPT
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
35
Na clase de 3 anos fixemos un doce moi tradicional nas nosas casas: BISCOITO!!
1. Preparamos todo o material necesario 2. Untamos o molde de aceite
3. Batemos os ovos co azucre
4. Añadimos os demais ingredientes: iogur, fariña,
levadura e aceite.
5. Batemos moito
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
36
6. Cocemos o biscoito e comémolo ao que enfríe.
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
37
El 14 de marzo de 2018 hemos tenido el placer de que la escritora María Menéndez Ponte
haya acudido a nuestro centro a charlar con todos los alumnos de Secundaria durante una mañana
muy amena en la que han intercambiado sus impresiones sobre su trayectoria personal y literaria.
Esta escritora es calificada como “la infalible” porque ha conseguido conectar con todos los
adolescentes, tratando en sus obras temas que les interesa desde una perspectiva muy cercana a
ellos.
María Menéndez Ponte comenzó su carrera de Derecho en la universidad de Santiago de
Compostela. Durante la carrera, publicó numerosos artículos en diversos periódicos gallegos.
Después de vivir durante cinco años en Nueva York, se trasladó a Madrid, donde se licenció en
filología hispánica. Fue en la década de los noventa cuando comenzó su labor como escritora de
cuentos, relatos, novelas de literatura juvenil, infantil y para adultos.
Una de sus obras más destacadas es Nunca seré tu héroe, por la cual obtuvo el libro de oro en
2006 porque superó los 100.001 ejemplares vendidos. Publicó en 2016 su segunda parte (Héroe a su
pesar) y en 2017 su tercera parte (Héroe con zapatillas). Además, es la autora de la exitosa colección de
Pupi, siendo este un personaje muy querido entre los niños. También ha trabajado en la elaboración
de numerosos libros de textos, proyectos musicales y artículos para la revista Padres y maestros
P: ¿Por qué surgió Nunca seré tu héroe?
María Méndez: Fue un grito de socorro de
una madre de un hijo adolescente. Cuando
desarrollamos el papel de madres, perdemos
a perspectiva y este libro me permitió
meterme en la piel de Andrés y me dio la
cercana necesaria para entender lo que estaba
pasando mi hijo Álvaro (el segundo de los
cuatro que tengo).
P: ¿Por qué fue con tu segundo hijo con el que
se te ocurrió la historia y no con el primero?
MM: El mayor fue atípico. Siempre digo que
tuve un viejo en cuerpo de niño porque
hablaba como un adulto y su adolescencia
también fue atípica. Realmente, fue el
segundo el que me descolocó.
P: ¿Álvaro se implicó de alguna forma en el
proceso creativo de Nunca seré tu héroe?
MM: Lo utilicé de conejillo de indicas porque
le daba a leer lo que iba escribiendo. Además,
él me pedía todos los días lo que había escrito
y, si no tenía nada, se enfadaba. Tiró mucho
de mí, compartimos todo el proceso creativo y
eso nos dio muchísima complicidad.
P: ¿Qué te ha aportado Nunca seré tu héroe?
MM: Me ha aportado mucha satisfacción.
También me ayudó a ser madre, aunque el
máster nunca lo tienes porque cada
adolescencia de mis cuatro hijos ha sido
diferente, a pesar de que hayan tenido
elementos comunes.
P: ¿A quién va dirigido Nunca seré tu héroe? ¿A
quién crees que ha ayudado?
MM: Este libro ha ayudado a todo tipo de
chavales, desde los que son muy lectores
hasta aquellos que no leen nunca. Además,
también ha ayudado a los padres, que han
entendido mejor a sus hijos gracias a esta
obra.
P: ¿Por qué te decidiste a escribir la segunda
parte de Nunca seré tu héroe y por qué has
tardado tanto en escribirla?
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
38
MM: Llevaban años pidiéndomelo, pero me
daba miedo hacer una segunda parte porque
considero que la segunda debe ser mejor que
la primera y que, si no lo es, es innecesaria.
Además, el tiempo me ha dado oficio y
herramientas necesarias para escribirla
adecuadamente.
Además, siempre que me preguntaban
respondía que la haría cuando “Andrés” me
buscase y tardó en hacerlo. Vino por primera
vez cuando estaba escribiendo una saga de
siete novelas y se marchó por no hacerle caso.
Al cabo de dos años, durante unos encuentros
en Levante, volvió y ya se quedó hasta que
me senté a escribir su historia.
P: ¿Qué es la literatura para ti?
MM: Para mí, la relación entre la vida y la
literatura es muy estrecha. La literatura es
vida y cojo de la vida todo lo que puedo para
mis obras. Además, también traspaso a mis
obras todo lo que he leído.
P: ¿Qué te gusta más: leer o escribir?
MM: Es una pregunta muy difícil porque leer
es un placer, pero escribir es una necesidad
para mí. No podría escoger entre los dos.
P: ¿Cuál es la mejor parte del oficio de
escritora?
MM: Tengo la suerte de que a mí me gustan
muchísimo todas las partes. Todo el proceso
desde que te surge una idea hasta que
revienta y me pongo a escribir hasta venir a
los colegios a hablar con los lectores para
poder hablar sobre mi obra.
P: ¿Cuáles son los autores que admiras y que
te inspiran?
MM: Admiro a muchísimos y ojalá tuviese
más de ellos. Además, sé que soy deudora de
otros que he leído mucho y que, por lo que
sea, me han calado más hondo. A los que más
debo son Dickens, Toltoi, Dostoyevski,
Antonie de Saint-Exupéry, Carmen Martín
Gaite y Ana María Matute entre otros.
Hay otros autores que me parece
impresionante como escriben, como es el caso
de García Márquez, que me dejó deslumbrada
en los que ahora es 2º de Bachillerato.
P: ¿Cómo definirías tu estilo?
MM: Estilo de novela realista e intimista
porque tiendo a contar la vida cotidiana de las
personas y lo que pasa por su mente. Además,
tiendo al monólogo interior porque así te
metes en la cabeza del personaje. Por ejemplo,
Andrés lo utiliza constantemente en Nunca
seré tu héroe. También, puedo definir la novela
como psicológica porque me meto a explicar
por qué los personajes actúan así y no de otra
manera.
P: ¿Hay algún motivo concreto para que
utilices el lenguaje de los jóvenes en tus
libros?
MM: En el caso de Nunca seré tu héroe creo que
sí porque lo hice en primera persona y lo más
importante para hacerlo bien es que te creas al
personaje y, para ello, debe hablar en
consonancia a su edad. Además, medí mucho
lo que decía porque no me quería exceder con
los “tío”, “joder” y demás. Encontrar el
equilibrio para que no sonase trasnochado fue
lo que más me costó.
P: ¿Qué crees que es necesario para crear una
buena historia?
MM: Creo que son necesarias varias cosas. La
primer es tener la necesidad de contar esa
historia y tener una idea central y clara de lo
que quieres contar en el libro. Por ejemplo, en
Nunca seré tu héroe la idea central es ver cómo
un chaval de quince años (Andrés) se enfrenta
a diferentes retos que le hacen madurar y que
le convierten en un pequeño héroe de a pie.
En segundo lugar, hay que tener claro el
carácter de los personajes. Por ejemplo, en el
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
39
caso de Andrés, su personalidad (Creativo,
romántico, imaginativo, atómico e irónico) la
tenía muy clara porque hice un trasvase de mi
hijo Álvaro; tanto que, a veces, ponía Álvaro
en lugar de Andrés cuando estaba
escribiendo.
También es importantísimo que tenga ritmo.
Tiene que haber un buen equilibrio entre
descripción, diálogo y narración. No puedes
agotar al lector con descripciones de dos
páginas ni con acciones encadenadas. Hay
que mezclarlo todo muy bien.
Por último, debes dar pequeñas dosis de
intriga para que el lector quiera seguir
leyendo. Además, las tramas te ayudan a
progresar la idea central. En Nunca seré tu
héroe, esos retos a los que se enfrenta Andrés
(sus suspensos, que su padre se quede en
paro, el posible embarazo de Belén, etc.)
hacen que el lector quiera avanzar en su
lectura.
P: ¿Qué crees que convierte en éxito tus
obras?
MM: Creo que la empatía que tengo con la
gente es lo que hace que tenga ese éxito. Creo
que soy una persona que tiende a ponerse en
la piel del otro y ver por qué está así y qué
conflictos tiene, sin dejarme llevar por las
primeras impresiones.
P: ¿Prefieres escribir para un público infantil,
adolescente o adulto? ¿Por qué?
MM: No pienso en ello porque esas etiquetas
para mí no existen, a excepción de la de
literatura infantil, donde evidentemente tienes
que contar las cosas de una manera diferente.
El lector que pueda leer novela, para mí, ya es
un lector y a mí me da igual que sea
adolescente o adulto. Lo que sí hay que ver es
que, s tú estás recreando personajes
adolescentes, debes conocer muy bien ese
mundo. Lo importante es que lo que cuentas
es lo que necesitas contar y no te pones a
pensar en quién va dirigida la obra.
P: ¿Cuántos libros has publicado hasta el
momento?
MM: Ni idea. Soy malísima en números y
nunca llevo estadística de nada. Solo sé que el
año pasado llevaba 420 libros publicados y
ahora ya son más de 430 porque este año he
debido de escribir unos once. Este número lo
sé porque un librero me lo ha dicho y también
me dijo que era la segunda autora española
que más había publicado, por detrás de Jordi
Sierra i Fabra.
P: ¿Tienes pendiente de publicación alguna
obra?
MM: En breves, se publicará El regalo perfecto
para mamá, una novela gráfica que
supuestamente es para adultos, pero que
también la puede leer un adolescente y que
cuenta la historia de una madre, una hija y
una nieta. Esta obra representa una etapa que
estoy viviendo yo ahora: que tus propios hijos
tengan a su vez sus hijos.
P: ¿Tienes alguna obra que no hayas llegado a
publicar?
MM: Tengo un montón y además algunas de
las que a mí me gustan más. Por ejemplo,
tengo uno que se titula Mi asperger y yo, sobre
un niño con asperger que sufre acoso en el
colegio.
P: ¿Ahora estás trabajando en algún libro?
MM: Ahora estoy inmersa en la escritura de
una colección llamada Los primos detectives
que se desarrolla en el campo con cinco
primos que van descubriendo una casa
embrujada y desentrañan ese misterio.
También una colección de Trolls para los
pequeños.
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
40
P: ¿Has imaginado alguna vez que se llevase
al cine alguna de tus obras?
MM: Creo que todas son muy
cinematográficas, pero no tengo ese interés ya
que no necesito el respaldo mediático que te
puede dar una adaptación cinematográfica.
Además, siempre me pregunto qué ocurriría
si lo hacen mal. Sin embargo, no cierro esa
puerta.
P: ¿Tus hijos siguen tus pasos?
MM: Todos escriben bastante, pero no de
manera profesional. El mayor ha escrito y
publicado libros de economía y derecho.
Álvaro ha creado a Retoñito. Verónica ganó
un concurso de cuentos. Diego escribe poesía,
aunque los tres poemarios que tiene no los ha
publicado.
Queremos darte las gracias por llenar nuestra infancia de fantasía, risas y alegría. Pupi fue nuestra
mascota durante varios años y recordamos como nuestro profesor, que se llama Juan, decía que se
le ponía la bola roja, como a Pupi. Queremos darte las gracias a ti, a Pupi y a nuestro profesor Juan.
Me encanta saber de esto. Muchas gracias. No sabéis lo especiales que sois. No cambiéis y que no os
lleven por el mal camino. Considero que esto es mi mejor premio, un regalo muy grande y bonito.
Me encanta que hayáis crecido conmigo y que haya formado parte de vuestra infancia.
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
41
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
42
INGREDIENTES
-Chourizos
-Auga
-Panceta
-Orella
-Cebola
-Fariña
(trigo,centeo,millo)
-Grelos
-Auga do caldo
-Sal
-Touciño
-Costela
-Chourizos
-Auga
-Panceta
-Orella
-Cebola
-Fariña
(trigo,centeo,millo)
-Grelos
-Auga do caldo
-Sal
-Touciño
-Costela
INGREDIENTES
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
43
EXÉRCITO DOS PANOS
Este ano no CPI da Picota o Entroido foi diferente ao doutros anos. Sempre se facía un festival no que cada un escollía o disfrace que lle apetecía. Pero este ano todo o alumnado e profesorado do colexio nos disfrazamos do Exército dos Panos como unha actividade dentro do tema da biblioteca que trata sobre “O Patrimonio Cultural de Mazaricos e de toda Galicia”.
Para que isto tivese máis importancia, o luns antes do Entroido, as clases quedaron suspendidas para facer todo o día actividades culturais e así entender mellor o que se pensaba facer. Ese día, a primeira hora, nada máis chegar ao colexio, tivemos unha charla na que o profesor de Sociais fixo unha presentación de Drive na que nos explicou cousas sobre o Entroido. Os distintos tipos que hai, os que son máis importantes en Galicia e as formas de celebrar o Entroido na historia ou os anos nos que o Entroido non se podía celebrar e quedara prohibido por algúns reis e gobernantes. Na conferencia vimos cousas curiosas como un sable da Casa de Ferreiro que se supón que vén das tropas francesas que invadiron España no século XIX.
Para tratar na conferencia dalgunhas cousas do propio Entroido de Mazaricos, fóronse vendo ao longo da charla algúns vídeos onde se gravara a José Cambeiro Carreira que é un veciño de Arcos que participa dende hai moito tempo no Exército dos Panos. José Cambeiro falounos de onde proviña o Entroido de Mazaricos, sobre todo do de Arcos que el coñece ben. Contou canto tempo se leva facendo, como se organiza o desfile, a vestimenta que se leva e tamén o que se facía despois cos cartos que recadaban co desfile. Foi unha entrevista moi clara e con moita información da nosa historia pola que lle quedamos moi agradecidos.
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
44
Xa dixemos dúas veces que todo tiña que ver co Exército dos Panos pero aínda non explicamos nada diso. O entroido do Exercito de Arcos pénsase que provén en gran parte da Guerra da Independencia. Cando os franceses invadiron España en 1808 tamén loitaron na Picota e na Ponte Olveira. Na loita da Ponte Olveira os franceses gañaron e despois executaron a moita xente da parroquia dicindo que eran culpables de rebelión. Entón, cando despois os franceses perderon a guerra e estaban marchando, os españois ían canda eles para burlarse pola súa derrota. Por iso no Exército dos Panos vai diante o exército francés e detrás vai todo o resto da xente facéndolles burla. A roupa que se leva é unha gravata vermella, pantalón branco, gorro parecido aos soldados franceses, dous panos e dúas pañoletas. Os panos van por riba da camisa e van cruzados.
Para aprender todo iso tivemos durante o resto dese día actividades nas que todos aprendemos a facer o gorro co profesorado e coa directiva do colexio. Se queredes vir ao Entroido, tede en conta que se celebra cada tres ou catro anos para que non sexa repetitivo e que non se aburran as persoas que o vaian ver. Precisamente este ano foi moi especial, porque no 2018 desfilamos co Exército dos Panos todo o alumnado dos colexios do Concello de Mazaricos e foi unha gran festa.
Adrián Lado Piñeiro, 4º ESO
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
45
El día 17 de abril, los alumnos de 4º A de la ESO realizaron una excursión organizada por el departamento de Lengua Castellana y de Educación Física. Su salida didáctica fue a Vimianzo para primero visitar “Os Batáns de Mosquetín” y luego ver la representación teatral de la obra Bodas de sangre.
Comenzaron por visitar el conjunto de molinos y batanes construidos al lado del Río Grande los cuales aprovechan la fuerza del agua para moler el trigo, el maíz y para golpear la lana. Al llegar allí, el guía les contó la historia de los batanes y molinos, a quienes pertenecían y su cronología de cómo fueron apareciendo en Europa, pasando por España hasta llegar a Galicia, concretamente a Vimianzo.
Los batanes aparecieron en Europa durante la Edad Media. Se trata de construcciones en las
que por medio de unos mecanismos denominados "folóns", basados en el aprovechamiento de la energía del agua, se golpea el tejido hasta conseguir una pieza compacta que ofrece una mejor resistencia frente al frío y la lluvia, ese trabajo suele llevar unas 24 horas y cada 5 se debe de sacar la pieza darle la vuelta y volver a introducirla.
Además, con la lluvia que había caído días anteriores, tuvieron
la oportunidad de verlos funcionar tanto los batanes como los molinos. Al finalizar la visita en O Mosquetín los alumnos acompañados
de sus profesoras se dirigieron a Vimianzo para poder disfrutar de la representación de la obra teatral “Bodas de Sangre” (inspirada en un hecho real, en el cual el día de su boda una mujer deja plantada a su futuro marido en el altar y se marcha con su amante que resulta ser su primo, al final son descubiertos, el amante acaba muriendo y el novio es detenido, esta noticia la leyó Lorca y a partir de ella creó su obra de donde sale esta representación) representada por la compañía “Eina d’Escola”.
Como conclusión, decir que fue una excursión divertida y didáctica, ya que aprendimos de una forma no tan convencional el funcionamiento de los batanes y de los molinos, así como una de las obras de Lorca.
Sandra López y Paula Antelo 4º ESO A
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
46
Carreiras de orientación
Este curso 2017/18, os alumnos de primeiro e segundo de
Secundaria participamos nun proxecto para coñecer o Deporte de
carreiras de orientación, dentro da materia de Educación Física.
A carreira de orientación é unha modalidade deportiva que consiste
en realizar carreiras polo medio natural onde nos dan un mapa da zona cuns números e
unha simboloxía coa cal debemos atopar unhas balizas que hai repartidas polo lugar, e nós,
os corredores, debemos atopalas no menor tempo posible.
Este curso realizamos tres actividades de Orientación: O Pedroso, Boiro e A Coruña.
O Pedroso
Fomos facer unha toma de contacto a un circuíto permanente de orientación neste monte de
Santiago. As profesoras Pilar, de Educación Física, Pepa, de PT, e Iria, de Lingua Castelá,
acompañáronnos interpretar un mapa de iniciación localizando catro balizas
Boiro
O día 4 de abril participamos na primeira carreira de orientación no parque da Cachada. As
balizas funcionaban por tarxeta, polo cal nós tiñamos que pasar a tarxeta por un aparello
que detectaba o noso número e este rexistra o noso proceso, se, por algún casual, se salta
algún, estariamos practicamente eliminados. Para clasificarnos nesta carreira simplemente
facía falta completar todas as balizas na orde establecida no mapa..
A Coruña
O día 11 de abril os clasificados, e algún que non o estaba, fomos ao parque de Acea Da
Ma a competir no campionato provincial escolar. Neste caso compartimos autobús cos
clasificados de Coristanco, onde nos relacionamos con eles. A carreira era algo máis
complexa que a de Boiro pero case todos conseguimos completala. O solo estaba máis
húmido e enlamado polo cal ensuciámonos moito.
No persoal estas foron unhas experiencias que estaría encantada de repetir moitas veces
xunto cos meus compañeiros.
Laura Antelo e Marina Blanco, 2º ESO
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
47
LETRAS GALEGAS 2018 MARÍA VICTORIA MORENO
(1939-2005)
A escritora María Victoria Moreno
Márquez, filla de Vicente, militar, e Sara, mestra,
naceu na cidade cacereña de Valencia de
Alcántara o 1 de maio de1939.
Estudou o bacharelato en Barcelona e
Filoloxía Románica na Universidade
Complutense de Madrid cos profesores Ra-
fael Lapesa e Dámaso Alonso.
Con 22 anos trasladouse a Galic ia para
dar clases de Lingua Española en institutos
de Lugo, Sanxenxo e Pontevedra. Nesta cidade
traballou nos IES «Valle Inclán» e «G.
Torrente Ballester».
«Mar Adiante» foi a primeira
publicación en galego de Mª
Victoria Moreno.
Mª Victoria foi codirectora da Colección
Árbore de literatura infantil da Editorial Ga-
laxia, que daquela dirixía Carlos Casares.
Un dos primeiros libros publicados por
Árbore foi «Anagnórise», do que Mª Victoria
era a autora.
Foi unha gran defensora do galego, idioma
no que escribiu a gran maioría da súa obra litera-
ria.
A súa primeira publicación foi
«Mar Adiante», en 1973. Dous anos despois,
gañou o 1º Premio do Concurso de Contos Infantís
O Facho coa obra «O cataventos».
A súa producción literaria en galego é
enorme e a maioría adicada aos lectores máis
novos:
«Anagnórise», «Leonardo e os fontaneiros», «E
haberá tirón de orellas?», «Guedellas de seda e
liño», «Eu conto, ti cantas», «A brétema»...
O 22 de novembro de 2005, aos 66 anos,
finou no Hospital Provincial de Pontevedra.
A Real Academia Galega dedícalle este
ano o Día das Letras.
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
48
V CONCURSO “OS LUTHIERS NA PICOTA”
Neste curso os alumnos de 2º ESO volveron
sorprendernos cos seus instrumentos realizados con
material de refugallo. Os gañadores foron:
1º PREMIO: Carme Suárez, co birimbau africano.
2º PREMIO: Marina Blanco, coa sonaja de cortina
"silencio de 2º ESO B".
3º PREMIO: Francisco Amigo, coa frauta de pan.
A profesora de Música e o resto do profesorado dámosvos os parabéns a todos os
que participastes no concurso pola calidade dos instrumentos.
“SILENCIO DE 2º B”
Este singular instrumento está inventado por min, Marina Blanco, para o concurso
de Luthiers.
Está composto por 480 chapas de cervexa ou auga con gas achandadas e unidas
mediante un cordel a un pau cun coadoiro sen a tea.
Este instrumento faise soar colléndoo pola parte máis fina e xirándoo sobre o pau,
facendo así que as chapas choquen entre elas e produzan un son parecido ó que
producen as “cortinillas” musicais.
Outra forma de facelo soar é dándolle a volta ó obxecto e
así conseguimos que as chapas, a maiores de chocar entre
elas, choquen co coadoiro.
Non ten unha decoración moi complexa, o coadoiro está
pintado con pintura de “spray” e cando secou debuxeille
unhas figuras musicais con rotulador permanente.
Este nome decidímolo entre todo 2º B cando o ensinei na
clase. O de silencio é irónico porque nunca estamos calados.
Concursabamos o alumnado de 2º da ESO, e eu quedei no
segundo posto dos gañadores.
Marina Blanco González, 2º ESO
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
49
Neste curso 2017/18 desenvolvemos a segunda tempada de “EnglishGal
RadioShow”, un taller de radio que complementa o traballo das linguas inglesa
e galega dun xeito lúdico e serio ao mesmo tempo. Igual que na primeira
edición participamos unha relación de doce alumnos de quinto e sexto de
primaria. Esta actividade é un dos contratos – programa que nos oferta o cole.
O noso método de traballo é o seguinte: primeiramente eliximos entre todos un
tema sobre o que traballar, a continuación organizados en grupos pequenos
repartimos a busca de información sobre os puntos dese tema que máis nos
interesan; para isto, preguntamos nas nosas casas, aos nosos veciños, aos
profes, buscamos en libros, revistas, internet e en toda fonte de información
que estea ao noso alcance. Continuamos cunha posta en común das nosas
pesquisas para, coa axuda dos profes que conducen o programa, seleccionar a
información máis útil e desbotar o resto.
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
50
Seguimos coa elaboración dun guión radiofónico sustentado na información
recadada e finalmente gravámolo nós mesmos, asumindo os roles propios
deste tipo de programas: locutores, invitados ao programa,
colaboradores,…tanto de fala inglesa coma galega. Este produto final emítese
pola megafonía do cole e súbese ao blog da biblioteca para que teña acceso a
el toda a comunidade educativa.
Este curso o tema da Biblioteca foi o “Patrimonio Cultural Galego” e como un
dos patrimonios máis grandes que temos é o “Camiño de Santiago”, moi
vinculado ademais ao noso Concello de Mazaricos, decidimos comezar a
andadura coñecendo máis cousas do mesmo.
Aprendemos cal é a súa orixe, as rutas que se fan na Península Ibérica, cales
son os seus símbolos máis importantes, coñecemos lendas relacionadas con
el, anécdotas de peregrinos e os principais motivos polos que cada ano o fan
tantos milleiros de persoas de todos os recunchos do mundo.
Na segunda metade do curso dedicámonos por completo a preparar o guión do
noso festival de fin de curso, no que participaron todos os alumnos do centro, e
que baseamos nunha romaría das de sempre, “A Romaxe”, que se celebra na
parroquia de Coiro desde fai ducias de anos. Ademais este festival
dedicámosllo á nosa poetisa máis universal, “Rosalía de Castro”, quen foi o
persoeiro elixido nesta ocasión para dar nome a outra das aulas do colexio.
Para elo creamos unha serie de personaxes que, a través de distintas escenas
ambientadas no entorno desta festa, irán conducindo o festival simulando un
día de romaría cheo de teatro, actuacións musicais tradicionais e doutros
estilos, poesía e moito humor.
Continuamos o vindeiro curso!
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
51
PARRAFADAS 2018 Revista anual do C.P.I. A Picota
52
top related